Powered by Blogger.

Wednesday, August 25, 2010

A.B.A.H

salam...hari ni entri aku khas buat seorang insan yg sangat penting dalam hidup aku....insan yg banyak berkorban demi aku...insan yg xpernah jemu melayan kerenah aku dari kecil sampai dewasa..insan yg slalu berusaha untuk penuhi keinginan aku....SIAPA dia?...dia lah...ABAH...

ABAH...terima kasih abah...kak ngah tringin nak ucap kan TERIMA KASIH pada abah..tapi...kak ngah malu...malu sebab dah banyak susah kan abah...abah kerja keras demi kak ngah n adik beradik....kan seronok lau kak ngah leh ucap kan...TERIMA KASIH ABAAH....ABAH...kak ngah ingat lagi...masa kak ngah darjah 6...hari tu keputusan UPSR kluar..ABAH la org pling gembira...bila kak ngah kate kak ngah dpt 5A untuk abah...abah tak cakap banyak abah cme senyum...sejak ari tu...abah mula keje siang malam...mcm2 kerja abah buat...rupa2 nya abah kumpul duit untuk kak ngah masuk asrama penuh....terima kasih abah..abah...kak ngah ingat lg masa kak ngah tingkatan 2...kak ngah kena demam campak...masa tu kak ngah kat raub...abah kat bera....dapat tau kak ngah demam..abah terus datang dgn ma...bawak air kelapa muda....terharunye....abah kena hujan..sebab masa tu kita xda kereta lg..abah dtg ngan moto je...terima kasih abah...masa tu susah sgt...kita xda kereta...kte cme ada motor...tiap kali nk blik asrama kak ngah kena tumpang kawan...sedih mmg sedih..tapi kak ngah paham kita susah....abah...kak ngah ingat lg...abah beli kan kak ngah handset 3315...sebab kak ngah susah nk tepon...kebetulan masa sekolah benarkan student bawak hndset....terima kasih abah...walau kak ngah tak mintak tapi abah faham kehendak hati kak ngah masa tu...terima kasih abah....ABAH..kak ngah ingat lg...masa kak ngah cakap kat ma...teringin nye nak pakai cincin...ttba petang esoknye abah ajak kak ngah keluar g triang...abah ajak kak ngah masuk kedai emas...kak ngah tanye kenapa...abah cakap..."kan semalam kak ngah kate tringin nk pkai cincin..."..ya ALLAH..rsa cam nk nagis masa tu..xsangka abah dengar...abah trus belikan...trima kasih abah...abah...masa kak ngah belajar kt kedah...abah slaluu kirim duit...paling kak ngah xleh lupe..masa tu abah dah demam seminggu....abah xnak g klinik...sbb abah kate duit xde...nk kirim kat kak ngah..abah risau kak ngah tak makan...terima kasih abah....masa tu kak ngah rsa sedih sgt...kak ngah ni sgt membeban kan abah....abah...ble abah dapat tau kak ngah kena praktikal...abah beli kan keta oren tu tuk kak ngah...abah kate senang kak ngah nk berulang...sedang kan kak nagh tau masa tu abah xde duit...terima kash abah...kalau la kak ngah bleh cakap TERIMA KASIH ABAH...alangkah senang nye hati kak ngah...

tapi sekarang....abah sakit...kak ngah masih tak mampu ucap TERIMA KASIH...abah...abah kena kuat...kak ngah tau abah skit...abah kena lawan sakit tu...kdg kak ngah terpikir...lau la kak ngah leh sma2 rsa skit abah...sakit sangat kak ngah tengok abah...kak ngah tak snggup tengok abah macam tu...abah dah makin kurus...dah xda tenaga...kak ngah nak abah sihat...kak ngah hantar abah g hospital bukan sebab kak ngah tak suka abah duk rumah...tapi kak ngah nak abah sihat..kak ngah nak tengok bah leh bawak keta cam dulu...leh makan sma2 ngan keluarga kita...abah....cepat la sihat...abah...kak ngah teringin nak kte sekeluarga kuar makan mcm dulu2...

YA ALLAH...KAU SEMBUH KAN LAH ABAH DARI SAKIT NI...

Thursday, August 12, 2010

bukan masa yg sesuai

hari ni....dah dtg blik mood aku nk menaip entri setelah sekian lama aku x update blog ni...hari ni...aku cme nk luah kan prsaan aku..ttng ape yg berbuku d hati...mmm...saat ni..aku mmg tgh sedih sgt2...knp?keranaa hati aku...yg buat aku sedih...bukan org lain...kenapa hati aku begitu?xkecian ke pada tuan punye hati?mmm....sbb terlalu pikir kan sal org lain...hati aku yg jd mangsa...dalam hal ni...bukan masa yg sesuai tuk aku salah2 kan spe2...dia atau dia...bukan salah diorg...tapi salah aku sendiri...skrng juga bukan masa yg sesuai untuk aku bertikam lidah atau bertikam entri dgn dia yg dulu penah aku anggap sbgai teman senasib....mmg kdg2 aku hilang jugak kesabaran....bila mcm2 dia tuduh aku..sdgkan...hanya Tuhan yg tau kisah sebenar...ape yg penah kami kongsi bersama...adat manusia....bila nk lepas kn diri sendiri..org lain d perslah kan...senang kan...mmm....dia ske kate aku hipokrit...tapi...pd dasarnye..tidak ke dia sedar pe yg berlaku pd dia skrg sme pd pe dia penah buat pd aku dulu?masa aku sering berkongsi cerita dgn dia dulu..bnyak dia burukan lelaki yg kami sma2 syg...dan aku simpan smpai skrang...xde niat aku nk ungkit blik cite tu smua sbb aku tau...bukan cara aku nk buruk2 kan org smata2 tuk kepentingan diri aku sendiri...walau kdg2 tpikir gak nk wat cam 2...tapi..biar la...Tuhan lebih tau semua nya...dia slalu bercakap ttg hukum karma...tp tidak ke dia sedar...siapa yg dulu wujud dalam kehidupan lelaki itu?dan siapa yg menganggu hbgan siapa?tapi aku tak slah kan dia..siapa lah aku tuk mnunding jari slah kan org lain...bukan salah takdir...tapi mungkin ni pengajaran lam idup aku....aku bukan membenci siapa2..cma kdg2 kesabaran aku hilang bila dia mula tuduh aku macam2...walau aku cbe buat tak tau..tp kdg2...pedih juga rsa kt ati ni...hanya Tuhan yg tau segala kebenaran...ya ALLAH tabah kan lah hati ku...

Thursday, August 5, 2010

k0s0ng?

kenapa ari ni entri aku cam pelik je kn...kosong?pe yg d maksud kan dgn kosong?adakah sifar @ zero...hehe...mmmm....aku sebenarnye tak tau nk merepek ape lg kt blog yg dah bersawang ni....tapi...hati aku cakap..ade rahsia yg aku nk luahkan kt cni...sbb saat ni segelinap rsa sedih sdang bmain2 d ruangan hati aku..knp aku sedih?adakah krna kdaan emosi aku yg tak stabil?atau mmg aku perlu rsa sedih stlh skian lama aku bergembira?gembira ke aku slama ni?mmmm....ntah banyak yg nk d luah kan..tapi...ntah la....terlalu kosong hati aku skang ni....jiwa kosong...otak pon kosong...ntah bila nk penuh blik...knp la mcm ni ek...gangguan emosi betol kan....leh jadi mental aku lau d biar2 kan..dah la aku ni mmg mentaal...huhu....kenapa?knp?why?y?....letih berperasaan mcm ni...

Test Widget


  © Blog Design by Simply Fabulous Blogger Templates

Back to TOP